پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

کم توجهی جمهوری اسلامی ایران به کشور‌های همسایه و فعالیت‌های گسترده فرهنگی، سیاسی و امنیتی کشور‌هایی همچون ترکیه و رژیم صهیونیستی باعث شده تا در کتب درسی جمهوری آذربایجان شاهد انتشار مطالب ضدایرانی بی پایه و اساس باشیم. در روز‌های اخیر مجددا حمله رسانه‌های باکو به وحدت و تمامیت ارضی ایران افزایش یافته، اما این حملات ریشه در چه تحولات و رخداد‌هایی دارد؟ یکی از این رویداد‌ها تربیت نسلی است که به علت شیوه آموزش در جمهوری آذربایجان و مطالعه کتب درسی حاوی مطالب غلط و مغشوش ذهنیت نادرستی نسبت به میهن اجدادی خود ایران پیدا کرده است. تحریف واقعیات مسلم تاریخی، تلاش برای تحریک قومیتی در ایران، مصادره مفاخر و آثار ادبی ایران زمین، انتقال مفاهیم نژادپرستانه، ضدایرانی، ضدارمنی و ... تنها بخشی از محتوای کتب درسی تالیف شده در باکو برای تربیت نسلی تازه در جمهوری آذربایجان است که از سنین کودکی با این تصور بزرگ می‌شود که ایران و ارمنستان بزرگترین دشمنان آن هستند و نابودی و مقابله با آن‌ها با هر روشی مجاز است.

تحزب همواره در جهت قوام حکومت‌های دموکراتیک مؤثر بوده است. در ایران ما از زمان استبداد کبیر تاکنون، حکومت‌ها به احزاب و تشکل‌های اصیل و مردمی به دید یک مزاحم نگاه می‌کرده اند. برخورد قهرآمیز و انحلال احزاب در پیشاانقلاب، و ایجاد احزاب و تشکل‌های فرمایشی و محدود کردن فضای تشکیلاتی سیاسی به آن‌ها در پساانقلاب مؤید این نکته است.

براستی ما چقدر از خود پرسیده‌ایم ایرانی کیست و ملت ایران تحت کدام عناصر هویتی سامان بخشیده می‌شود؟ آیا زبان، دین یا قومیت است که می‌تواند نقطه پیوند هویتی ما باشد یا عناصر مدنی و مدرنی مانند مفهوم شهروندی؟

سمینار«ناسیونالیسم ایرانی »در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، با حضور جامعه شناسان و صاحبنظران برگزار شد.

آرژانتین در دهه ٥٠ و ٦٠ آیینه تمای نمای ویران شدن ساختار های اقتصادی اجتماعی کشوری بود که دارای همه نوع پتانسیل برای توسعه بود. خوان پرون به سان تمام رهبران پوپولیست جاه طلب جهان سومی تلفیقی بود از بلند پروازی های غیر عقلانی، ناسیونالیسم قومی و بعضا سوسیالیسم گله ایی. این قسم رهبران که در دوران پسا استعماری بازیها در جهان سوم به وفور یافت می شدند از عبدالناصر در مصر تا سوکارنو در اندونزی از لعل نهرو در هند تا آلنده در شیلی وغیره.

وحدت ملی به معنای هماهنگی و همبستگی میان اجزای تشکیل دهنده یک نظام سیاسی اجتماعی ، یکی از مولفه های اقتدار و امنیت ملی است .